Fark var

Kupa galibiyetinden sonra Fenerli dostlarımızı kızdıracak, gazeteleri okumalarını engelleyecek, işyerlerinde, okulda kafalarını kaldırmamalarına neden olacak geyikler döndü. Kimi "Kupayı gördüm, ama Bobo'yu aldım" dedi, kimisi de "kupayı renkli tvde görüp görmediklerini" sorguladı. Bunlar futbolun limonu gibi bir şeydir. Her ne kadar ağırımıza gitse de Liverpool kabusunun ardından biz de bunları duyup sesimizi çıkaramamıştık.

Bu kızdırmalara, taş atmalara, geyiklere kimsenin itirazı yok ancak bir noktaya değinmeden edemeyeceğim. Liverpool'dan 8 yediğimizde, Leeds'ten 6 yediğimizde ya da 12 puan geriden gelen rakibe şampiyonluğu kaptırdığımızda bile Beşiktaşlılığımızı gösterdik. Biz hiçbir zaman başımızı öne eğmedik, futbolcularımızın, teknik kadromuzun arkasında durduk. Başkanlarla aramız iyi olmadı belki ama saygısızlık yapmamaya çalıştık(Serdar Bilgili konusuna sonra geliriz).

Fenerbahçeli dostlarımız ise sadece kötü giden bir sezonun ardında kendi statlarında, kendi futbolcularını ıslıkladı. Bir türlü teknik direktörünü sahiplenemedi, başkanı sevip sevmeyeceği konusunda karasız kaldı. Önceki sezon Avrupa'nın en büyük kupasında çeyrek final oynamamış da yüz yıllardır başarıya hasret gibiydiler. Oysa son 5 senenin en başarılı takımı da onlardı. Galibiyet zamanında kral yaptıklarının yüzüne malubiyetten sonra bakmadılar bile.

Yukarıdaki resim tarihin hezimetini aldığımız Liverpool maçından sonra çekildi. Durum kötü olsa da sarıldığımız bayrak yine Beşiktaş'ındı. O maçın ertesi günü benimle birlikte 5-6 arkadaşımın Beşiktaş formasıyla okula gittiğimizi hatırlıyorum. Çünkü bize ihtiyaç duyulan gün o gündü. Şampiyonluklarda, kupalarda herkes sevinirdi.

FB-Beşiktaş 2009 kupa finalinden önce de kimi sarı-lacivert forma giydi, kimi renksiz çubuklularını giydi. Maçtan sonra sonuç Fener için hüsran olduğunda sar-lacivertler bir tarafa bırakıldı. Bu yüzde ertesi gün sokaklarda sadece Beşiktaş'lıların formaları vardı. Ama bizim FB'lilerden bir farkımız var. Biz o formayı hiç çıkarmamıştık.